Stosowanie hormonu wzrostu (HGH)

Stosowanie hormonu wzrostu (HGH)

Hormon wzrostu co to jest?

Hormon wzrostu (GH, HGH, somatotropina) jest to hormon polipeptydowy, który jest wytwarzany w przysadce mózgowej (przedni płat), stosowany w sporcie w celu zwiększenia efektywności cyklu SAA, szybszej regeneracji stawów oraz polepszenia definicji sylwetki.

Normy poziomu HGH wynoszą:

• 1-12 µg/l w przypadku osób dorosłych;
• 10-30 µg/l w przypadku dzieci i noworodków.

Hormon wzrostu skutki uboczne

Ponieważ hormon wzrostu jest naturalnie wytwarzany przez nasz organizm, skutki uboczne stosowania HGH są bardzo rzadkie. Zazwyczaj skutki uboczne pojawiają się w przypadkach, kiedy stosuje się zbyt duże ilości hormonu albo przez bardzo długi okres.

W praktyce można spotkać następujące skutki uboczne stosowania hormonu wzrostu:

• Zespół tunelowy objawia się dyskomfortem lub bólem i drętwieniem kończyn. Inaczej ten problem jest nazywany zespół cieśni nadgarstka. Pojawia się w wyniku ucisku nerwu pośrodkowego, który znajduje się w bardzo wąskim kanale i jest otoczony ścięgnami. Ucisk nerwu pośrodkowego występuje albo z powodu obrzęku samego nerwu lub otaczających go tkanek, albo z powodu ich pogrubienia. HGH stymuluje wzrost tkanki łącznej, więc jeżeli hormon wzrostu jest stosowany przez dłuższy czas, może dojść do pogrubienia ścięgien otaczających nerw pośrodkowy.
• Nadmierne gromadzenie płynów w tkankach. Aby zminimalizować gromadzenie płynów należy zmniejszyć spożycie soli oraz zrezygnować z alkoholu. Przy nawet niewielkich dawkach hormonu wzrostu (4 jednostki dziennie) może powstawać bolesny obrzęk, głównie w dłoniach i palcach.
• Zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. Jeżeli występuje ten problem, należy zmniejszyć dawkę HGH albo zacząć stosowanie preparatów na obniżenie ciśnienia. Pierwsza opcja jest bardziej preferowana.
• Niedoczynność tarczycy. Subiektywne nie jest to odczuwalne w żaden sposób. Aby zapobiec temu zazwyczaj stosuje się Tyroksynę (T4) w dawce 25 mcg dziennie.
  

  Ma to miejsce tylko w przypadku stosowania dawek większych niż 5 jednostek dziennie przez dłuższy czas (ponad 6 miesięcy).

  Po odstawieniu HGH czynność tarczycy zazwyczaj zostaje przywrócona.
• Akromegalia. Ta choroba może wystąpić w przypadku poważnego nadużywania hormonu wzrostu. Wówczas są to naprawdę gigantyczne dawki.
• Przerost serca i innych narządów. Występuje tylko w przypadku długotrwałego stosowania hormonu wzrostu w dużych dawkach. Przy prawidłowym stosowaniu ryzyko jest zerowe.
• Poranne osłabienie. Uczucie osłabienia, apatia, bolesność stawów i mięśni, która przypomina przeziębienie. Czasem podwyższenie temperatury ciała. Podobna reakcja organizmu świadczy o produkcie niskiej jakości.
• Senność w ciągu dnia.
• Powiększony brzuch. Powszechnie uważa się, że hormon wzrostu może powiększać brzuch z powodu przerostu narządów wewnętrznych (ponieważ w jelitach i narządach również znajdują się receptory IGF-1). W tej chwili w dalszym ciągu nie ma wiarygodnego naukowego potwierdzenia tego faktu, jednak wiążą się z tym żywe przykłady wśród profesjonalnych kulturystów. Jednak w praktyce umiarkowane dawki oraz niezbyt długie cykle nie prowadzą do powiększania brzucha.
  Eksperci uważają, że powiększenie brzucha "GH gut" ma charakter polietiologiczny i prawdopodobnie może występować w przypadku stosowania dużych dawek hormonu wzrostu w połączeniu z insuliną, sterydami oraz ogromną ilością pożywienia
• Ginekomastia. Występuje w bardzo rzadkich przypadkach. (Liu, H.; et al. (2007). The safety and efficacy of growth hormone in the healthy elderly: A systematic review. Annals of Internal Medicine.)

Wpływ na metabolizm węglowodanów oraz stosowanie insuliny

Hormon wzrostu w porównaniu z insuliną ma przeciwny wpływ na metabolizm glukozy i lipidów, jednak podobnie do niej zwiększa syntezę białek w organizmie. W zdrowym organizmie własny hormon wzrostu praktycznie nie ma żadnego wpływu na metabolizm glukozy ze względu na jego niskie stężenie.

Podczas dodawania z zewnątrz HGH następuje zmniejszenie zużycia i utlenienia glukozy przez mięśnie, a także zwiększa się utlenianie tłuszczów oraz aktywuje się glukoneogeneza. W rezultacie bezpośrednio po podaniu HGH obserwujemy zwiększony poziom glukozy we krwi (hiperglikemię).
Bezpośrednio po iniekcji HGH trzustka reaguje na hiperglikemię i zaczyna intensywnie produkować insulinę, dzięki czemu glukoza transportowana jest do wnętrza komórek. W wyniku tego procesu obserwujemy spadek poziomu glukozy we krwi, czasem możemy nawet zaobserwować objawy hipoglikemii.

Hiperglikemia (podwyższony poziom glukozy we krwi).

Podawanie hormonu wzrostu w dużych dawkach oraz przez dłuższy czas działa w sposób diabetogenny. Liu H, Bravata DM, Olkin I, Nayak S, Roberts B, Garber AM, Hoffman AR (January 2007). "Systematic review: the safety and efficacy of growth hormone in the healthy elderly". Ann. Intern. Med. 146 (2): 104–15

Trzustka przestaje radzić z produkcją wystarczającej ilości insuliny w celu wykorzystania nadmiaru glukozy we krwi, rozwija się insulinooporność, czyli dzieje się to samo, co w przypadku cukrzycy typu 2. Przy tym obserwuje się zarówno hiperglikemię, jaki i hiperinsulinemię.

W związku z tym wiele sportowców przyjmuje dodatkowo insulinę. Należy jednak pamiętać, że to może dodatkowo zwiększyć insulinooporność tkanek.

Wymyślone skutki uboczne

• Hamowanie produkcji własnej hormonu wzrostu. Professor Elmer M. Cranton przeprowadził badanie na ponad 100 pacjentach, gdzie nie zostało potwierdzone, by podawanie egzogennego hormonu wzrostu hamowało produkcję własnego.
• Powstanie nowotworów. Hormon wzrostu powoduje gwałtowne przyśpieszenie mnożenia komórek nowotworowych, dlatego naukowcy postanowili zbadać, czy hormon wzrostu może wywołać powstanie nowotworu. W związku z tym zorganizowano badanie retrospektywne, w którym brały udział osoby, które przeszły leczenie hormonem wzrostu. Częstotliwość pojawiania nowotworów nie różniła się statystycznie od pozostałej populacji, co wskazuje na brak działania rakotwórczego hormonu wzrostu. Jednak jedno badanie wykazało zwiększone ryzyko rozwoju chłoniaka Hodgkina. (Freedman RJ, Malkovska V, LeRoith D, Collins MT (October 2005). "Hodgkin lymphoma in temporal association with growth hormone replacement". Endocr. J. 52 (5): 571–5)
• Wpływ na potencję i libido. Podawanie hormonu wzrostu nie ma żadnego negatywnego wpływu na libido, ponadto może ulepszyć erekcję. Becker AJ, Uckert S, Stief CG, et al. Possible role of human growth hormone in penile erection. J Urol 2000;164(6):2138-42. Oraz Becker AJ, Uckert S, Stief CG, et al. Serum levels of human growth hormone during different penile conditions in the cavernous and systemic blood of healthy men and patients with erectile dysfunction. Urology 2002;59(4):609-14.

Cykl hormonu wzrostu

Cykl hormonu wzrostu na problemy ze stawami i lepszą regenerację

• Przed rozpoczęciem cyklu należy zrobić niezbędne badania.
• Przez dłuższy czas (powyżej 3-6 miesięcy) podajemy 2-3 jednostki HGH dziennie. Opcją alternatywną jest podawanie 4-5 jednostek raz na 2 dni.
• HGH może być podawany  podskórnie lub domięśniowo.

Średnio po tygodniu stosowania można zauważyć lepszą regenerację, po miesiącu zmniejszenie problemów ze stawami.
Przy podanym sposobie stosowania skutki uboczne pojawiają się niezwykle rzadko.

Cykl hormonu wzrostu solo

Nie jest rekomendowany osobom, zajmującym się kulturystyką amatorsko.

• Przed rozpoczęciem cyklu należy zrobić niezbędne badania.
• Cykl HGH rozpoczynamy od podawania 5 jednostek - podskórnie lub domięśniowo. Dzielenie takiej dawki na 2 nie ma większego sensu.
• Po 2-3 tygodniach, jeżeli nie zauważyliśmy żadnych skutków ubocznych dawkę można zwiększyć do 10 jednostek dzielonych na 2. Rano i np. przed treningiem. 
• Czas trwania cyklu HGH solo wynosi średnio 3-6 miesięcy. Krótszy cykl może rozczarować, dłuższy nie jest zalecany, ponieważ z czasem przy dużych dawkach rozwija się tolerancja, oraz mogą pojawiać się inne skutki uboczne, o których mówiłem wyżej.
• Hormon wzrostu może upośledzać czynność tarczycy, dlatego warto rozważyć podawanie tyroksyny w dawce 25 mcg dziennie w trakcie całego cyklu. Cykl będzie bezpieczniejszy oraz bardziej skuteczny. Tyroksyna znacznie zwiększa spalanie tłuszczu.
• Należy również uwzględnić fakt, że duże dawki hormonu wzrostu (+5 jednostek dziennie) podnoszą poziom glukozy we krwi. Może to przyczynić do rozwoju cukrzycy. W związku z tym, w zależności od dawek HGH podaje się insulinę w celu utrzymania prawidłowego poziomu glukozy. Jeżeli tego nie robimy dodatkowo obciążamy trzustkę.

  Insulinę należy podawać ze szczególną ostrożnością, ponieważ nawet nieznaczne przedawkowanie może doprowadzić do śpiączki hipoglikemicznej.
  W celu kontroli glukozy warto zaopatrzyć się w glukometr i robić pomiar 2-3 razy dziennie.

• Po dodatkowej konsultacji z endokrynologiem czasem stosuje się Metforminę jako alternatywę insuliny. Stosowanie Metforminy również wspomaga spalanie tkanki tłuszczowej.
• Nie wolno zapominać o diecie, treningach i kardio.

Cykl hormonu wzrostu + sterydy androgenno-anaboliczne

• Za podstawę weź cykl hormon wzrostu solo.
• Dzięki łączeniu hormonu wzrostu razem z odpowiednimi sterydami anaboliczno-androgennymi można budować masę mięśniową i jednocześnie spalać tłuszcz. Faktycznie, jest to jedyna w miarę “bezpieczna” kombinacja, która pomoże osiągnąć ten cel.
• Hormon wzrostu zazwyczaj jest łączony z testosteronem (500mg tygodniowo) i boldenonem(400mg tygodniowo). Taka kombinacja pozwala osiągnąć efekt jak najbardziej zadowalający. Dawki testosteronu i boldenonu są przykładowe i są dobierane w zależności od wagi, wzrostu i doświadczenia sportowca.
• Jeżeli spalanie tłuszczu i zwiększenie definicji jest zadaniem priorytetowym, to do wyżej wymienionych preparatów warto dodać stanozolol w dawce około 30 mg dziennie.

Hormon wzrostu podczas odbloku

Hormon wzrostu jest również dobrym preparatem, który pomoże utrzymać uzyskaną masę mięśniową w trakcie odbloku.
Należy rozpocząć podawanie 2-3 jednostek dziennie razem z rozpoczęciem odbloku.
Czas trwania takiej kuracji powyżej 1-2 miesięcy.

Cykl hormonu wzrostu + spalacze tłuszczu

• Za podstawę weź cykl hormon wzrostu solo.
• Do cyklu należy dodać tyroksynę w dawce 100-200 mcg. Dawka tyroksyny powinna być dzielona na 3 części: rano, obiad i popołudnie (przed godziną 18). W takiej ilości tyroksyna powoduje znaczne spalanie tłuszczu, przy minimalnym niszczeniu mięśni. Wyższe dawki powodują zbyt dużo skutków ubocznych i nie są zalecane.
• Podawanie tyroksyny zaczyna się ok 50 mcg co drugi dzień, aż do osiągnięcia dawki docelowej. Jeżeli zaczynają pojawiać się skutki uboczne, należy niezwłocznie stopniowo zmniejszać dawkę.
• Tyroksynę można stosować nie dłużej niż 1 miesiąc. Następnie dawkę należy obniżać o 25 mcg co 2 dni do całkowitego odstawienia.
• Alternatywą tyroksyny mogą służyć Klenbuterol albo Efedryna. Podane preparaty również znacząco zwiększają spalanie tłuszczu, lecz nie są wcale bezpieczniejszą alternatywą tyroksyny, ponieważ również posiadają szereg działań niepożądanych.

Jakie badania przed stosowaniem hormonu wzrostu?

Zaleca się zbadać markery nowotworowe przed rozpoczęciem stosowania hormonu wzrostu.

• CA19-9 (różne choroby nowotworowe, choroby trzustki, dróg żółciowych i wątroby)
• CA72-4 (rak żołądka, jelita grubego, przełyku, jajnika i płuc)
• Cyfra 21-1 (rak płuc oraz inne choroby nabłonkowe)
• AFP alfa-fetoproteina (rak wątrobowokomórkowy)
• CEA Antygen rakowo-płodowy (nowotwór jelita grubego)

Jeżeli występują jakieś odchylenia od normy podawanie hormonu wzrostu jest kategorycznie zakazane. Konieczna jest wizyta u onkologa.

Dodatkowo należy sprawdzić:

• Glukoza
• IGF-1
• T3 oraz T4
• TSH

Warto również zbadać ogólny stan organizmu i wykonać morfologię krwi.

Jak podawać hormon wzrostu: podskórnie czy domięśniowo?

Sposób podania hormonu wzrostu (HGH) może znacząco wpłynąć na jego skuteczność, a także na szybkość działania i poziom biodostępności w organizmie. Istnieją dwie główne metody aplikacji – podskórna i domięśniowa. Każda z nich ma swoje zalety i wady, które należy rozważyć w kontekście celów stosowania i indywidualnych preferencji użytkownika.

Podawanie hormonu wzrostu (HGH) podskórnie i domięśniowo różni się farmakokinetyką, co oznacza, że sposób podania wpływa na szybkość i sposób jego wchłaniania. Dostępne badania naukowe i dane farmakologiczne wskazują na pewne różnice, ale te różnice nie zawsze są znaczące w kontekście końcowych efektów terapeutycznych czy sportowych. Oto, co mówi nauka na ten temat:

Biodostępność podskórna vs. domięśniowa

• Biodostępność HGH po podaniu podskórnym wynosi około 75%. Podanie domięśniowe teoretycznie może prowadzić do nieco większej biodostępności, jednak różnice te nie zawsze mają istotny wpływ na efektywność działania hormonu.
• Jedno z badań farmakokinetycznych opublikowanych w „The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism” wykazało, że zarówno podskórne, jak i domięśniowe podanie HGH prowadzi do porównywalnych poziomów w osoczu, ale podskórne podanie powoduje wolniejsze uwalnianie hormonu, co może prowadzić do bardziej stabilnych efektów terapeutycznych.

Szybkość uwalniania hormonu

• Podskórne podanie charakteryzuje się wolniejszym wchłanianiem niż domięśniowe, ponieważ hormon przechodzi przez warstwę tkanki tłuszczowej przed dotarciem do krwiobiegu.
• Domięśniowe podanie prowadzi do szybszego wchłaniania, co może być korzystne w sytuacjach, gdzie szybka odpowiedź organizmu jest wymagana. Jednak różnice w szybkości działania mogą być istotniejsze w zastosowaniach krótkoterminowych niż w długoterminowych efektach. Podanie domięśniowo ma miejsce szczególnie przed treningiem.

Stabilność poziomów HGH we krwi

• Podskórne podanie prowadzi do bardziej stabilnych i stopniowych zmian stężenia HGH we krwi, co może być korzystne w celach terapeutycznych (np. leczenie niedoborów HGH czy terapia regeneracyjna).
• W zastosowaniach sportowych, gdzie kluczowa jest maksymalizacja efektów anabolicznych, szybkie szczyty stężenia (osiągane przez podanie domięśniowe) mogą być bardziej pożądane.

Efektywność działania

Badanie przeprowadzone na grupie pacjentów z niedoborem hormonu wzrostu wykazało, że zarówno podskórne, jak i domięśniowe podanie prowadzi do podobnych wyników w zakresie poprawy masy mięśniowej, redukcji tkanki tłuszczowej oraz poprawy gęstości mineralnej kości.

Co wybrać?

W praktyce różnice między tymi dwiema metodami są na tyle niewielkie, że wybór powinien opierać się bardziej na indywidualnych preferencjach, celach stosowania oraz łatwości aplikacji.

W celach terapeutycznych (np. poprawa regeneracji, leczenie niedoboru HGH) zaleca się najczęściej metodę podskórną. Natomiast w środowisku sportowym, szczególnie w kontekście zwiększania masy mięśniowej, domięśniowe podanie może być bardziej efektywne.

Warto również zwrócić uwagę na porę podania. HGH podany rano lub przed snem może mieć różny wpływ na metabolizm węglowodanów i lipidów, co również należy wziąć pod uwagę przy planowaniu cyklu.

Jak sprawdzić czy hormon wzrostu działa?

Aby sprawdzić czy zakupiony hormon wzrostu działa należy podać 5ui HGH na czczo i zbadać po 3-4 godzinach HGH. Nie będzie to jednak wynik na 100% wiarygodny.

Żeby mieć pewność należy stosować HGH co najmniej 2 tygodnie i po tym czasie zbadać HGH jak w punkcie wyżej oraz dodać do listy badań IGF-1. 
Dobrze by było dodatkowo zbadać IGF-1 przed rozpoczęciem stosowania hormonu wzrostu by mieć punkt odniesienia.
Z praktyki mogę powiedzieć że około 3-6% osób mają IGF-1 powyżej górnej granicy normy, dlatego w ich przypadku jednorazowe badanie może zmylić co do jakości posiadanego produktu.

Hormon wzrostu (HGH) czy peptydy?
Jak stosować peptydy, żeby uzyskać efekt przyjmowania HGH?

Hormon wzrostu (HGH) jest jednym z najskuteczniejszych narzędzi farmakologicznych w sporcie i regeneracji, ale jego syntetyczna wersja jest droga i obarczona ryzykiem skutków ubocznych, które omówiłem wcześniej. Alternatywą są peptydy stymulujące produkcję endogennego HGH lub dostarczające jego głównego metabolitu – IGF-1. W tym rozdziale omówimy najlepsze połączenia peptydów, które pozwalają uzyskać efekty zbliżone do stosowania syntetycznego HGH.

Połączenia peptydów naśladujące naturalną produkcję HGH

Te kombinacje peptydów koncentrują się na symulacji naturalnego, pulsacyjnego uwalniania hormonu wzrostu. Takie podejście jest bliższe fizjologii organizmu i minimalizuje ryzyko skutków ubocznych, takich jak desensytyzacja receptorów.

1. GHRP-6 + CJC-1295 bez DAC

• Mechanizm działania:
  GHRP-6 stymuluje pulsacyjne wydzielanie HGH, a CJC-1295 bez DAC wzmacnia i wydłuża ten impuls. Kombinacja ta naśladuje naturalny rytm produkcji hormonu wzrostu.
• Efekty:
  • Silna regeneracja.
  • Poprawa jakości skóry i snu.
  • Redukcja tkanki tłuszczowej.
• Dawkowanie:
  • GHRP-6: 100 mcg 2–3 razy dziennie.
  • CJC-1295 bez DAC: 100 mcg 2 razy dziennie, łącznie z GHRP-6.

2. Ipamorelin + Mod GRF 1-29

• Mechanizm działania:
  Ipamorelin, znany z łagodnego profilu skutków ubocznych, współpracuje z Mod GRF 1-29, aby stymulować naturalne pulsacyjne uwalnianie HGH.
• Efekty:
  • Bezpieczne stymulowanie HGH.
  • Poprawa regeneracji i samopoczucia.
  • Minimalne ryzyko retencji wody i skutków ubocznych.
• Dawkowanie:
  • Ipamorelin: 150 mcg 2 razy dziennie.
  • Mod GRF 1-29: 100 mcg 2 razy dziennie.

3. Tesamorelina solo lub z GHRP-6

• Mechanizm działania:
  Tesamorelina skutecznie stymuluje HGH, przy czym jest szczególnie skuteczna w redukcji tłuszczu trzewnego. GHRP-6 zwiększa jej efektywność.
• Efekty:
  • Ukierunkowana redukcja tłuszczu trzewnego.
  • Umiarkowana stymulacja anaboliczna.
  • Łagodny profil skutków ubocznych.
• Dawkowanie:
  • Tesamorelina: 2 mg raz dziennie (rano na czczo).
  • GHRP-6 (opcjonalnie): 100 mcg raz dziennie.

4. Sermorelina + Hexarelin

• Mechanizm działania:
  Sermorelina stymuluje przysadkę mózgową do produkcji hormonu wzrostu w naturalnych pulsacjach, natomiast Hexarelin jest jednym z najsilniejszych GHRP, wywołującym znaczące wyrzuty HGH. Ich połączenie działa synergistycznie, łącząc pulsacyjne i intensywne wyrzuty HGH.
• Efekty:
  • Silne wyrzuty HGH, nawet przy niskich dawkach.
  • Przyspieszenie regeneracji i poprawa gęstości mięśni.
  • Efektywna redukcja tkanki tłuszczowej przy zachowaniu masy mięśniowej.
• Dawkowanie:
  • Sermorelina: 100–200 mcg przed snem.
  • Hexarelin: 100 mcg 2 razy dziennie, najlepiej rano i przed snem.

Połączenia peptydów naśladujące syntetyczny HGH

Te kombinacje są idealne dla osób poszukujących efektów zbliżonych do stosowania syntetycznego HGH. Charakteryzują się one bardziej ciągłym działaniem, co przekłada się na stabilniejsze poziomy IGF-1 w organizmie.

1. CJC-1295 with DAC + GHRP-2 lub GHRP-6

• Mechanizm działania:
  CJC-1295 with DAC działa przez długi czas (do 14 dni), stymulując ciągłą produkcję HGH. GHRP-2 lub GHRP-6 zapewnia dodatkowe pulsacyjne wyrzuty hormonu.
• Efekty:
  • Stabilne podwyższenie poziomu IGF-1.
  • Długotrwałe efekty regeneracyjne.
  • Poprawa kompozycji ciała (masa mięśniowa i redukcja tłuszczu).
• Dawkowanie:
  • CJC-1295 with DAC: 2 mg raz na tydzień.
  • GHRP-2/GHRP-6: 100 mcg 2 razy dziennie.

2. IGF-1 LR3 + Ipamorelin

• Mechanizm działania:
  IGF-1 LR3, będący metabolitem HGH, działa systemowo, a Ipamorelin wspiera produkcję endogennego HGH, zwiększając jego poziom w sposób naturalny.
• Efekty:
  • Szybki wzrost masy mięśniowej.
  • Lokalna regeneracja i odbudowa tkanek.
  • Poprawa wychwytu składników odżywczych przez mięśnie.
• Dawkowanie:
  • IGF-1 LR3: 40 mcg raz dziennie, po treningu.
  • Ipamorelin: 150 mcg 2 razy dziennie.

3. IGF-1 LR3 + CJC-1295 with DAC

• Mechanizm działania:
  CJC-1295 with DAC zapewnia ciągłą stymulację produkcji HGH, a IGF-1 LR3 działa jako jego główny metabolit, wzmacniając efekty anaboliczne.
• Efekty:
  • Systemowy efekt anaboliczny i regeneracyjny.
  • Długotrwałe działanie.
  • Maksymalizacja efektów przy minimalnej częstotliwości aplikacji.
• Dawkowanie:
  • IGF-1 LR3: 40–50 mcg raz dziennie.
  • CJC-1295 with DAC: 2 mg raz na tydzień.

4. IGF-1 DES + GHRP-6

• Mechanizm działania:
  IGF-1 DES to skrócona wersja IGF-1, która działa lokalnie i szybko. GHRP-6 stymuluje endogenny wyrzut HGH, który następnie przekształca się w IGF-1. To połączenie pozwala na działanie zarówno systemowe, jak i miejscowe.
• Efekty:
  • Przyspieszona regeneracja miejscowa (np. w mięśniach trenowanych).
  • Redukcja tkanki tłuszczowej i poprawa gęstości mięśni.
  • Wzrost siły i przyrost masy mięśniowej.
• Dawkowanie:
  • IGF-1 DES: 50–100 mcg, miejscowo po treningu.
  • GHRP-6: 100 mcg 2–3 razy dziennie.

5. Tesamorelina + IGF-1 LR3

• Mechanizm działania:
  Tesamorelina stymuluje endogenną produkcję HGH i IGF-1, podczas gdy IGF-1 LR3 działa systemowo, przedłużając efekty anaboliczne. To połączenie łączy redukcję tłuszczu z maksymalnym wzrostem masy mięśniowej.
• Efekty:
  • Redukcja tłuszczu trzewnego.
  • Długotrwałe efekty anaboliczne i regeneracyjne.
  • Poprawa sylwetki i kompozycji ciała.
• Dawkowanie:
  • Tesamorelina: 2 mg raz dziennie, najlepiej rano.
  • IGF-1 LR3: 40–50 mcg po treningu.